Na La Paz in Bolivia zijn we met de groep naar lake Titicaca vertrokken. De groep heeft afscheid van twee mensen genomen en er zijn 3 newbies erbij gekomen. Ook hebben we een andere gids voor dit gedeelt tot aan Lima.

Lake Titicaca is een van de hoogst gelegen meren op aarde in Bolivia en Peru. Wij hebben de kant van Peru bezocht, dit was een tweedaagse excursie waarbij we in de huizen van de locals hebben geslapen. Allereerst hebben we een drijvend eiland bezocht. Dit eiland is letterlijk gemaakt vanuit riet. Mensen leven op dit eiland op een nogal primitieve manier. Het eilandje was niet groter dan een half voetbalveld en er leven 5 families. Apart om te zien hoe mensen op die manier kunnen en willen leven. De mensen zijn constant bezig het eiland drijvend te houden want riet vergaat na een tijdje. Voor mijzelf een erg niet praktische levensstijl.

De volgende stop op deze dag was een ander eiland in het meer. Dit was een wat groter eiland en ook een echt eiland. De mensen hier spreken ook geen Spaans maar kechua als ik het goed onthouden heb. De gebruiken zijn nogal komisch op dit eiland. Alle mannen hier dragen een muts. Er zijn twee soorten mutsen. De muts voor singles en een voor getrouwde mannen. De single muts wordt op twee manieren gedragen. Naar rechts voor de singles en naar links voor degene die een vriendin hebben en samenwonen. Singles op het eiland hebben een zwaar leven aangezien ze geen stemrecht hebben. Ze kunnen dus nergens over meepraten en worden weinig gerespecteerd. De manier van versieren hier is ook nogal apart. De mannen die het best een muts kunnen maken door middel van naaien krijgen de leukste vrouwen. De test voor vrouwen is om de muts in de zon te houden. Schijnt de zon door dan wordt het niks. het is dan ook niet verbazingwekkend dat op dit eiland de beste handgemaakte kleding ter wereld te koop is. De kwaliteit is bijzonder goed.

De volgende stop was het eiland waar we ook de overnachting hadden. Hier spraken de mensen kechua en Spaans. We werden ontvangen als prinsen en prinsessen. Trommels en muziek ontbraken niet bij onze aankomst. Een beetje aparte en ongemakkelijke ervaring. Na dit uitgebreide ontvangst was het tijd voor voetbal. 6 tegen 6. De locale vs de gringos (dat zijn wij). Dit was het meest vermoeiende potje voetbal uit mijn leven. Ik was nogal verkouden wat al niet hielp, maar het vermoeiendste was dat het eiland op 3600 meter gelegen was. Een gebrek aan zuurstof was het resultaat. We begonnen goed met een riante 2-0 voorsprong, maar we bleven net zolang doorgaan tot wij waren uitgeput. Resultaat 2-2. Respectabel aangezien we het eerste team dit jaar waren die niet hadden verloren.

Na de voetbal werden we in traditionele kleding gehesen. Een soort kaasmeisjes jurk voor de dames alleen dan rood en een priestersgewaad voor de heren. Erg comfortabel was deze kleding niet. Vervolgens moesten we een gek traditioneel dansje doen. Ik denk niet dat de locale onder de indruk waren van onze danskwaliteiten. Er was slechts 1 persoon in onze groep die het aardig onder de knie had. Een kale australische jongen die met een hoedje op sprekend op Walter white uit breaking bad lijkt. Na dit was het tijd om naar onze families te gaan. Ik was samen met een Engelse gozer bij een familie met twee kinderen. Het eten was helaas vegetarisch maar smaakte prima. De volgende morgen werden we verwacht te helpen met het werk van de vader voor een paar uur. Wij hoefden gelukkig geen schapen te vangen zoals veel anderen, maar gingen houthakken. De didactische vaardigheden van de man lieten te wensen over, aangezien we een bijl kregen zonder enige uitleg. Uiteindelijk liet hij ons zien wat de techniek was en daarna ging het een stuk beter. Helaas werd onze sessie abrupt onderbroken door een kudde losgebroken schapen. Het bleek dat twee meisjes in de groep weinig talent voor schapen herden hadden. Konden we dus alsnog achter de schapen gaan aanrennen.

Na het werk vertrokken we weer met de boot naar het vaste land. Onze volgende stop is cusco. Vanuit daar ga ik de Inca Trail lopen. Inmiddels heb ik dit al gedaan maar hier schrijf ik later over. Dit verhaal is al lang genoeg.

Ciaooo