! Grand Canyon!
Het is alweer even geleden sinds ik een update heb gegeven. Simpelweg gewoon omdat ik lui ben geworden en bijna naar huis ga. Toch nog even in dit verhaal de hoogtepunten van de VS op een rijtje.
. Na San Diego zijn we nog naar een ander klein plaatsje gegaan waar we overigens een interessante griezelige buurman/vrouw hadden. Het betrof een persoon met twee geslachten en hij/zij was nogal in to my roommate. Mijn roommate had nog nooit een ladyboy gezien, maar na een paar maanden Azië pik ik ze er zo uit. Helaas was mijn roommate niet in to the ladyboy dus geen succes. Helaas was dit het hoogtepunt van dat plaatsje wat eigenlijk al genoeg zegt.
Gauw op naar een interessanter deel. The Grand Canyon. The canyon was toch wel een van de hoogtepunten van de reis. Onze gids vertelde dat de beste manier om the canyon te ervaren is om in een keer alles in je op te nemen en te ervaren. Dit betekende voor ons als we dat wilden dat we een zak over ons hoofd kregen en begeleid werden naar de rand van de canyon. na een kwartier lopen voor een stukje van 200 meter kwamen we eindelijk aan als ren geblinddoekt treintje. 1 2 3 en de zakken mochten af vN onze hoofden. En inderdaad het was een goed idee. Vanuit een ietwat meurende bus stonden we aan de rand van the grand canyon. Het doet zijn naam eer aan want het is een GRAND canyon. Enorm hoe diep en breed. Uiteraard heb ik foto's maar deze laten niet zien hoe massaal het is. Heel apart hoe dit zo ontstaan is.
De volgende dag waren we nog niet klaar met the canyon. Sterker nog hier begon het. De helicoptervlucht over the canyon! Het eerste gedeelte is het meest intens. De piloot vliegt vlak over het bos boven de boomtoppen richting the canyon. Maar dan ook echt heel laag boven de bomen. Je ziet de rand van the canyon naderen. Het komt dichter en dichter bij. In je maag krijg je het gevoel dat je moet stoppen. Logisch je nadert een afgrond. Dan ben je vlakbij de rand. Nog een klein stukje. En Jahoor! Je krijgt het gevoel dat je van een klif afspringt. Uiteraard zonder het nadelige gevolg van dood gaan. En dan opeens vlieg je over the canyon. Erg mooi! De vlucht duurde 50 min maar was zo weer voorbij.
Na de helikoptervlucht was het tijd voor een hike. Uiteraard in the grand canyon. Ik heb de bekende brighT angel trail gedaan. Deze hike gaat naar beneden the canyon in. Helaas is er geen tijd om helemaal naar beneden te gaan. Dit duurt namelijk twee dagen. Een dag naar beneden en een dag weer omhoog. Ik ben dus tot het 6 mile punt gelopen en dan weer terug. Dat is ongeveer 10 kilometer. Terug is uiteraard een stuk zwaarder dan naar beneden!
Na the canyon zijn we weer verder gegaan. Wellicht schrijf ik hier later nog iets over. Voor nu toch even een korte update over the canyon.
San Fancisco!
Inmiddels ben ik alweer meer dan een week in de Verenigde Staten. Ik heb een week doorgebracht in San Francisco. De stad van the Golden Gate Bridge. De stad zelf is erg relaxed en kouder dan de meeste mensen denken. De wind in de stad is behoorlijk fris en het is vaak mistig. Gelukkig heb ik vooral de eerste paar dagen zeer zonnig weer gehad.
De eerste dag hier voor mij was the gay pride. Omdat het homohuwelijk een week ervoor overal gelagaliseerd is in de VS was het nogal een gebeurtenis voor de mensen hier. Zelf vond ik het niet super bijzonder.mhet was gewoon mensen die homo zijn bekijken die op een auto of motor langsrijden. Ik was met een aantal mensen van het hostel en we hadden het ook al snel gezien.
We besloten om the mission district te bezoeken. Dit is de Mexicaanse wijk in de stad. We hebben hier wat graffiti schilderijen bekeken en uiteraard Mexicaans gegeten. Daarna zijn we naar dolores park gegaan. Een klein park in de wijk waar iedereen kwam relaxen na de gay pride.
De volgende dag hebben we met hetzelfde groepje mensen een fietsTour gedaan. Zijn langs de haven gereden en op de verschillende pieren geweest. Ook de bekende pier 19. Erg toeristisch, maar Alcatraz is goed zichtbaar vanaf daar. Na de pier zijn we over de golden gate gefietst naar het dorpje sausalito en hebben we daar de Ferry terug naar San Francisco gepakt.
De dag erna heb ik met het hostel een walking Tour gedaan. Dit bracht ons door Chinatown, de Italiaanse wijk en uiteindelijk tot aan de Pier. Vanaf daar ben ik met wat mensen naar Lombard street gelopen. Hier heb je de iconische zigzag wegen. Na Lombard street zijn we naar de gay neighborhood gegaan in San Francisco. Hier zie je overal regenbogen. Zelfs de zebrapaden zijn met regenboog kleuren gemaakt.
Ik ben deze week zelf nog Nasr het golden gate park geweest. Dit is enorm en gedeeltelijk gratis. Ook is hier vlakbij de hippie wijk. De gehele hippie cultuur is begonnen in deze wijk. Grappig om te zien en iedereen bied je maruahana aan.
Inmiddels is mijn Tour in de VS begonnen. Na twee nachten te hebben gekampeerd zijn we nu in Los Angeles. De stad van de films en beroemdheden. Toevallig hebben we Bruce Willis vandaag gezien op venice beach. Ook zijn we naar het bekende muscle beach gegaan waar onze vriend van de terminator altijd zijn workout deed.
Vanavond gaan we uit in LA en morgen weer richting San Diego. Later deze week geef ik weer een update.
Inca trail en laatste dagen Peru
Inmiddels ben ik gearriveerd in San Francisco, maar er rest nog een laatste verhaal over Zuid Amerika. In Peru heb ik namelijk de Inca trail gelopen. Dit is de beroemde route die de Inca's in het verleden aflegden naar hun heilige Machu Pichu.
De Inca trail duurt 4 dagen en drie nachten. De drie nachten brachten we door in tenten en onze slaapzakken. Het hoogste punt dat we bereikten was 4200 meter op dag twee. We mochten 5 kilo bagage meebrengen dat door portiers gedragen werd. Dit is inclusief de slaapzak en het matje waar we op sliepen. We hadden dus ongeveer 2,5 kilo voor kleding en toiletartikelen. Verder konden we in onze dagreizen meebrengen wat we wilden, maar dit moesten we wel zelf dragen. Mijn dagreizen was voornamelijk gevuld met snacks en water. De porters droegen ook onze tenten en het eten, we kregen drie maaltijden per dag. De dagen verliepen als volgt:
Dag 1: De start van de trek. Nadat we nee spullen aan de porters hadden gegeven arriveerden we bij de ingang. hier werd een korte paspoort controle gedaan. Ik had geluk dat ik naar binnen mocht, want op mijn ticket hadden ze een ander land genoteerd dan in mijn paspoort staat. Schijnbaar kom ik uit de Nederlandse Antillen.
Na de paspoort controle hadden we een korte kennismaking met de volledige groep. Deze bestond uit 6 van onze eigen groep en 5 overige mensen. Uiteraard kwamen de andere mensen allemaal uit Australië of Engeland.
Nu konden we beginnen en de eerste dag was de meest eenvoudige dag. Het was zon'n 10 kilometer lopen en bijna allemaal vlak. Een wandeling in het park. Onderweg hadden we een pauze waarbij we lunch kregen. De lunch was bijzonder goed. Warme vis, groenten en asrdappels. Rond een uur of 4 kwamen we aan op de slaapplek, waar de tenten al waren opgezet. We werden ontvangen met een applaus door onze porters. Een korte kennismaking met de porters volgde en het was daarna tijd voor happy hour. Dit was om 5 uur elke dag en hier kregen we een snack. De eerste dag wat crackers en jam. Vervolgens eten en slapen.
Dag 2: Dit was de zwaarste dag van de tour. We moesten deze dag zon 1200 meter klimmen en 400 meter zakken. Het zwaarste was dat het allemaal traptreden waren en niet gewoon een schuine heuvel. Ook waren het treden die soms tot aan mijn middel kwamen, dus flinke stappen. Deze dag liepen we niet als een groep maar ieder voor zich. Dit omdat iedereen zijn eigen tempo heeft en zijn ademhaling op die manier controleerd. Mijn tempo was vrij hoog. Bij de checkpoints moesten we wachten tot de laatste man. De eerste keer moest ik 30 minuten wachten op de rest. de tweede keer 70 minuten en de laatste was er nog steeds niet. We mochten toen gaan omdat dat meisje zo ver achter was. De derde stop uiteindelijk ook 70 minuten wachten. Ik en sommige anderen hadden dus veel eerder al bij het kamp kunnen zijn. Het laatste deel was naar beneden en dat was minder prettig. Het was niet uitputtend, maar vooral zwaar voor mijn knieën. Aangezien ik had gekozen om het zonder stokken te doen kon ik de klappen niet opvangen.
Opnieuw werden we goed ontvangen en kregen we een fijne maaltijd. Dit kamp was hoog gelegen op 3800 meter. Het was hier dus super koud in de avond en nacht. Een aantal mensen waren hoogteziek en moesten overgeven. Gelukkig had ik geen problemen.
Dag 3: Dit was de mooiste dag. Een relaxte dag met een beetje stijgen en een beetje dalen. het was 16 kilometer lopen, dus ook de langste dag. Opnieuw stonden we vroeg op ( 5 uur). De dag was mooi vanwege de natuur en de vele Inca ruïnes. Omdat er zoveel ruïnes waren liepen we deze dag als een groep. De gids vertelde ons vervolgens wat over elke ruïne.
De lunch deze dag was ook fantastisch. Het uitzicht was super met deze lunch en het eten erg lekker. De koks hadden pasta, pizza, kip, salade, aardappels en roerbakgroenten voor ons klaargemaakt. Als toetje kregen we een versgebakken cake. Deze cake was ter plekke zonder oven gemaakt, met behulp van stoom. Erg creatief.
Na de lunch hebben we nog de terrassen gezien en kwamen we eind van de middag aan op het kamp. Hier waren koude douches en ik voelde dat ik er een nodig had. Dit was letterlijk de koudste douche ooit. ik denk dat het water ongeveer 3 graden warm was. Niet verwonderlijk waren er maar 2 mensen op de hele campus die een douche namen. na de douche was ik bijzonder fris en hadden we onze laatste maaltijd gezamenlijk. Na het eten gauw slapen, want we moesten de volgende morgen op om 3 uur.
Dag 4: Na een korte nacht moesten we naar het checkpoint lopen. We moesten zo vroeg op omdat er zich een rij vormt voor dit checkpoint. Wij waren de 4e groep in de rij dus we hoefden niet superlang te wachten. Deze dag liep ieder voor zich en we waten op elkaar bij de sungate. Het was zo'n 6 kilometer. Ook was er een stuk waarbij je met handen en voeten omhoog moest klimmen. Ik besloot deze dag dat ik de eerste bij de sungate wilde zijn. Niet alleen van mijn groep maar van iedereen. Helaas waren er 3 groepen voor ons al gestart en die moest ik dus inhalen. Ik besloot om te gaan rennen. ik heb deze laatste dag dus rennend afgelegd naar de sungate. Het was gelukt ik was de eerste van iedereen bij de sungate. Uiteraard compleet uitgeput.
Het uitzicht op machu pichu was mooi en de foto's doen het niet genoeg eer aan. Na wat te hebben rondgehangen bij de sungate gingen we Machu Pichu in en kregen we daar een tour. Erg interessant en voor de details kan je me het vragen wanneer ik terug ben.
Na de Inca Trail vertrokken we terug naar Cusco en zagen we de rest van de groep weer. De volgende dag vertrokken we naar de colca canyon. Hier hebben we de condors gezien.nde grootste vogels ter wereld zijn dat. Daarna zijn we nog in de woestijn geweest op weg naar Lima. Hier hebben we de sandboarding gedaan.mdit is snowboarden in het zand. Erg leuk om te doen.
Vervolgens de laatste nacht in Lima zijn we met zijn allen uitgegaan. Na het uitgaan ben ik Gelijk doorgegaan naar het vliegveld op weg naar San francisco.
Gezellig uitje raften
Inmiddels ben ik op het vliegveld in San Salvador en is de trip in Zuid Amerika afgelopen. Er is een hoop gebeurd sinds de laatste keer dat ik heb geschreven waaronder een bijna dood ervaring.
De volgende stop in onze trip is dus Cusco. Een stad waar een hoop te doen is en de basis voor de Inca trail. De eerste dag dat we aankwamen in Cusco hebben we de white water raftinG gedaan. Klinkt leuk maar onze gids was nogal slecht. We waren met een grote groep dus we hadden twee rafts nodig. Een raft met een goede gids en een met een waardeloze. Het begon goed met uitleg van de instructies. Waaronder een uitleg wat er gedaan moet worden als het fout gaat. ik was daarmee de lul met twee anderen en we moesten het water inspringen. De anderen moesten ons dan redden. Om een beeld te schetsen van de situatie het volgende. De rivier was op ongeveer 3000 meter hoogte en het water rond het vriespunt. Niet echt lekker om erin te gaan dus. Goed de instructies waten voltooid en het raften ging beginnen. De gids was vrij agressief en gaf hele vage instructies. het begon vrij goed. Tot we bij een level 3 punt kwamen. We kregen de instructie om naar rechts te hangen. Wat vrij onlogisch was aangezien die kant al schuin hing door de rivier. Wat te verwachten is gebeurde en de boot kapseisde. Iedereen in het water. Gelukkig met reddingsvest. Helaas kwamen ik en een Australisch meisje niet naast de boot, maar onder de boot terecht. Met zijn tweeen probeerden we de boot te keren maar dat lukte niet vanwege een halve boomstam bovenop de boot. We besloten om een duik te nemen en eronder door te zwemmen. Ik was naast de boot en het meisje werd meegenomen met de stroming. Helaas werd de boot op dat moment gekeerd door de gids. Boven op mijn hoofd. Zo'n boot is zwaarder dan je denkt dus ik kreeg een klap op mijn hoofd en was weer onderwater. Gelukkig kon ik weer onder de boot doorzwemmen en boven water komen. De gids trok mij op dat punt uit het water en ik was de eerste weer in de boot. Sommige waren al behoorlijk ver afgedreven en de andere boot was hun achterna gegaan. Ik heb uiteindelijk een meisje uit Colombia en een Britse gozer de boot ingetrokken. Uiteindelijk was iedereen de boot weer in of in de boot van de andere groep.
Op dat moment had niemand echt zin meer om te raften maar we moesten nog door. De gids gaf er weinig om en gaf ons de schuld. Vervolgens kwamen we bij een nieuw wild stuk en de gids vond het nodig daar een stunt uit te halen. Hij liet de boot vollopen met water, waardoor twee mensen opnieuw uit de boot vielen. Ze dreven af en een meisje uit Noorwegen raakte in een shock. Gelukkig kon ik haar net aan bereiken met mijn peddel en naar de boot toeduwen en vervolgens de boot intrekken. Opnieuw kregen wij de schuld van de gids.
De rest van het raften verliep rustig maar met weinig plezier. Iedereen had het gehad en was koud. Was me een interessante rafting ervaring. De volgende dag was het tijd voor de Inca trail.
Lake Titicaca
Na La Paz in Bolivia zijn we met de groep naar lake Titicaca vertrokken. De groep heeft afscheid van twee mensen genomen en er zijn 3 newbies erbij gekomen. Ook hebben we een andere gids voor dit gedeelt tot aan Lima.
Lake Titicaca is een van de hoogst gelegen meren op aarde in Bolivia en Peru. Wij hebben de kant van Peru bezocht, dit was een tweedaagse excursie waarbij we in de huizen van de locals hebben geslapen. Allereerst hebben we een drijvend eiland bezocht. Dit eiland is letterlijk gemaakt vanuit riet. Mensen leven op dit eiland op een nogal primitieve manier. Het eilandje was niet groter dan een half voetbalveld en er leven 5 families. Apart om te zien hoe mensen op die manier kunnen en willen leven. De mensen zijn constant bezig het eiland drijvend te houden want riet vergaat na een tijdje. Voor mijzelf een erg niet praktische levensstijl.
De volgende stop op deze dag was een ander eiland in het meer. Dit was een wat groter eiland en ook een echt eiland. De mensen hier spreken ook geen Spaans maar kechua als ik het goed onthouden heb. De gebruiken zijn nogal komisch op dit eiland. Alle mannen hier dragen een muts. Er zijn twee soorten mutsen. De muts voor singles en een voor getrouwde mannen. De single muts wordt op twee manieren gedragen. Naar rechts voor de singles en naar links voor degene die een vriendin hebben en samenwonen. Singles op het eiland hebben een zwaar leven aangezien ze geen stemrecht hebben. Ze kunnen dus nergens over meepraten en worden weinig gerespecteerd. De manier van versieren hier is ook nogal apart. De mannen die het best een muts kunnen maken door middel van naaien krijgen de leukste vrouwen. De test voor vrouwen is om de muts in de zon te houden. Schijnt de zon door dan wordt het niks. het is dan ook niet verbazingwekkend dat op dit eiland de beste handgemaakte kleding ter wereld te koop is. De kwaliteit is bijzonder goed.
De volgende stop was het eiland waar we ook de overnachting hadden. Hier spraken de mensen kechua en Spaans. We werden ontvangen als prinsen en prinsessen. Trommels en muziek ontbraken niet bij onze aankomst. Een beetje aparte en ongemakkelijke ervaring. Na dit uitgebreide ontvangst was het tijd voor voetbal. 6 tegen 6. De locale vs de gringos (dat zijn wij). Dit was het meest vermoeiende potje voetbal uit mijn leven. Ik was nogal verkouden wat al niet hielp, maar het vermoeiendste was dat het eiland op 3600 meter gelegen was. Een gebrek aan zuurstof was het resultaat. We begonnen goed met een riante 2-0 voorsprong, maar we bleven net zolang doorgaan tot wij waren uitgeput. Resultaat 2-2. Respectabel aangezien we het eerste team dit jaar waren die niet hadden verloren.
Na de voetbal werden we in traditionele kleding gehesen. Een soort kaasmeisjes jurk voor de dames alleen dan rood en een priestersgewaad voor de heren. Erg comfortabel was deze kleding niet. Vervolgens moesten we een gek traditioneel dansje doen. Ik denk niet dat de locale onder de indruk waren van onze danskwaliteiten. Er was slechts 1 persoon in onze groep die het aardig onder de knie had. Een kale australische jongen die met een hoedje op sprekend op Walter white uit breaking bad lijkt. Na dit was het tijd om naar onze families te gaan. Ik was samen met een Engelse gozer bij een familie met twee kinderen. Het eten was helaas vegetarisch maar smaakte prima. De volgende morgen werden we verwacht te helpen met het werk van de vader voor een paar uur. Wij hoefden gelukkig geen schapen te vangen zoals veel anderen, maar gingen houthakken. De didactische vaardigheden van de man lieten te wensen over, aangezien we een bijl kregen zonder enige uitleg. Uiteindelijk liet hij ons zien wat de techniek was en daarna ging het een stuk beter. Helaas werd onze sessie abrupt onderbroken door een kudde losgebroken schapen. Het bleek dat twee meisjes in de groep weinig talent voor schapen herden hadden. Konden we dus alsnog achter de schapen gaan aanrennen.
Na het werk vertrokken we weer met de boot naar het vaste land. Onze volgende stop is cusco. Vanuit daar ga ik de Inca Trail lopen. Inmiddels heb ik dit al gedaan maar hier schrijf ik later over. Dit verhaal is al lang genoeg.
Ciaooo
Bolivia!
Er is een hoop gebeurt sinds de laatste keer dat ik heb geschreven. Na Salta zijn we naar Bolivia gegaan. Het originele plan was om eerst twee dagen San Pedro in Chili te bezoeken, maar vanwege hevige sneeuwval was dit niet mogelijk.
De busreis van Salta naar Bolivia verliep hectisch. Een tas van een meisje in de groep was gestolen in die bus en haar paspoort zat daarin. door deze reden moesten we lang wachten bij de grens om te proberen haar toch Bolivia in te krijgen. Dit is niet gelukt en ze moest alleen terug naar Buenos Aires. Door deze vertraging waten we later de grens over dan gepland. Door deze vertraging werd het al donker en dat is iets dat de chauffeurs niet prettig vinden. We werden met jeeps naar ons hotel gebracht en dat was een rit van 6 uur. De wegen in Bolivia zijn levensgevaarlijk op dat punt. Er is geen verlichting en de wegen zijn niet geasfalteerd. Wonder boven wonder zijn we veilig aangekomen in onze bestemming Uyuni. Uyuni is niet de meest veilige plek op aarde waar ik ben geweest. De stad is klein, midden in de woestijn en vies.
We hadden hier ongeveer 5 uur slaap voordat de volgende reis begon. Richting de zoutvlakten van Bolivia. We vertrokken vroeg in de morgen met dezelfde chauffeurs. De chauffeur in onze auto gaf ons een authentieke ervaring van de muziek. De andere chauffeurs waren meer westers ingesteld met hun muziekkeuze. Onze eerste stop was bij the hotsprings in Bolivia. Helaas konden we hier ook niet komen vanwege de sneeuwval. We hebben onze tijd toen gevuld met een sneeuwbal gevecht. Na dit sneeuwbal gevecht kan ik zeggen dat australiers waardeloos in de sneeuw zijn.
De volgende stop was een rood meer op deze dag. Het meer was rood vanwege de mineralen die erin zitten. ik heb hier een aantal mooie foto's kunnen maken. Vooral het contrast tussen de witte sneeuw, blauwe lucht en rode water is mooi. Dit meer was vol met flamingo's. Hierna gingen we naar ons hotel. Een hotel naast het meer. In de nacht werg het min 20 en er was geen verwarming, douches en slechts 1 uur elektriciteit. Op dit punt sliepen we op 4100 meter hoogte. Dus vanwege deze hoogte was slapen een workout opzich.
De volgende morgen stonden we vroeg op en gingen we met een aantal tussenstops naar de zoutvlakten. De eerste stop was bovenin de bergen op zon 4400 meter hoogte. Hier konden we wat leuke foto's maken. Vervolgens zijn we naar een cementary geweest. Op ongeveer 4000 meter. Vroeger was daar een zee. Dus je overal was nog koraal.
Uiteindelijk kwamen we in het zouthotel. Een bijzondere ervaring. ZelfS de bedden waren van zout gemaakt. Dit was gelukkig wat lager gelegen op 3600 meter. Dus de ademhaling verliep beter voor de meesten. Uiteraard opnieuw geen douches, toilet of electriciteit.
De dag erna was de meest interessante dag op de zoutvlakten. Hier kregen we tijd om foto's met illusies te maken. Dit is mogelijk omdat er geen horizon is. De foto's op Facebook zeggen genoeg.
De volgende stop in Bolivia was Potosi. Potosi is een van de hoogste steden ter wereld. De stad is bekend om zijn zoutmijnen. Ik heb deze activiteit geskipped omdat ik moe was Van de afgelopen dagen.
Sucre was de volgende stop. Hier hebben we met bijna de hele groep een hike gedaan en hebben we dinosaurus voetafdrukken gezien. De hoogte was veel lager op 2500 meter dus iedereen was vol energie. In deze stad waren een hoop Holandje producten. Boschebollen en stroopwafels etc. De volgende morgen hebben we quad gereden. Dit was een leuke en stoffige ervaring. De stad zelf was erg mooi en schoon.
De laatste stop in Bolivia was La Paz. Een stad op grote hoogte opnieuw. De stad zelf is erg vies, chaotisch en gevaarlijk. De leukste activiteit hier was de deathroad. Een van de gevaarlijkste wegen ter wereld. Hier zijn we met de groep vanaf gefietst met de mountainbike. Het was allemaal naar beneden dus we konden lekker snel. De weg was 60 km lang en niet iedereen bracht het er even goed vanaf. Een aantal ongelukken met mensen, maar niets super ernstigs. Gelukkig ben ik zelf niet gevallen.
De volgende stop is Peru
Bolivia!
Er is een hoop gebeurt sinds de laatste keer dat ik heb geschreven. Na Salta zijn we naar Bolivia gegaan. Het originele plan was om eerst twee dagen San Pedro in Chili te bezoeken, maar vanwege hevige sneeuwval was dit niet mogelijk.
De busreis van Salta naar Bolivia verliep hectisch. Een tas van een meisje in de groep was gestolen in die bus en haar paspoort zat daarin. door deze reden moesten we lang wachten bij de grens om te proberen haar toch Bolivia in te krijgen. Dit is niet gelukt en ze moest alleen terug naar Buenos Aires. Door deze vertraging waten we later de grens over dan gepland. Door deze vertraging werd het al donker en dat is iets dat de chauffeurs niet prettig vinden. We werden met jeeps naar ons hotel gebracht en dat was een rit van 6 uur. De wegen in Bolivia zijn levensgevaarlijk op dat punt. Er is geen verlichting en de wegen zijn niet geasfalteerd. Wonder boven wonder zijn we veilig aangekomen in onze bestemming Uyuni. Uyuni is niet de meest veilige plek op aarde waar ik ben geweest. De stad is klein, midden in de woestijn en vies.
We hadden hier ongeveer 5 uur slaap voordat de volgende reis begon. Richting de zoutvlakten van Bolivia. We vertrokken vroeg in de morgen met dezelfde chauffeurs. De chauffeur in onze auto gaf ons een authentieke ervaring van de muziek. De andere chauffeurs waren meer westers ingesteld met hun muziekkeuze. Onze eerste stop was bij the hotsprings in Bolivia. Helaas konden we hier ook niet komen vanwege de sneeuwval. We hebben onze tijd toen gevuld met een sneeuwbal gevecht. Na dit sneeuwbal gevecht kan ik zeggen dat australiers waardeloos in de sneeuw zijn.
De volgende stop was een rood meer op deze dag. Het meer was rood vanwege de mineralen die erin zitten. ik heb hier een aantal mooie foto's kunnen maken. Vooral het contrast tussen de witte sneeuw, blauwe lucht en rode water is mooi. Dit meer was vol met flamingo's. Hierna gingen we naar ons hotel. Een hotel naast het meer. In de nacht werg het min 20 en er was geen verwarming, douches en slechts 1 uur elektriciteit. Op dit punt sliepen we op 4100 meter hoogte. Dus vanwege deze hoogte was slapen een workout opzich.
De volgende morgen stonden we vroeg op en gingen we met een aantal tussenstops naar de zoutvlakten. De eerste stop was bovenin de bergen op zon 4400 meter hoogte. Hier konden we wat leuke foto's maken. Vervolgens zijn we naar een cementary geweest. Op ongeveer 4000 meter. Vroeger was daar een zee. Dus je overal was nog koraal.
Uiteindelijk kwamen we in het zouthotel. Een bijzondere ervaring. ZelfS de bedden waren van zout gemaakt. Dit was gelukkig wat lager gelegen op 3600 meter. Dus de ademhaling verliep beter voor de meesten. Uiteraard opnieuw geen douches, toilet of electriciteit.
De dag erna was de meest interessante dag op de zoutvlakten. Hier kregen we tijd om foto's met illusies te maken. Dit is mogelijk omdat er geen horizon is. De foto's op Facebook zeggen genoeg.
De volgende stop in Bolivia was Potosi. Potosi is een van de hoogste steden ter wereld. De stad is bekend om zijn zoutmijnen. Ik heb deze activiteit geskipped omdat ik moe was Van de afgelopen dagen.
Sucre was de volgende stop. Hier hebben we met bijna de hele groep een hike gedaan en hebben we dinosaurus voetafdrukken gezien. De hoogte was veel lager op 2500 meter dus iedereen was vol energie. In deze stad waren een hoop Holandje producten. Boschebollen en stroopwafels etc. De volgende morgen hebben we quad gereden. Dit was een leuke en stoffige ervaring. De stad zelf was erg mooi en schoon.
De laatste stop in Bolivia was La Paz. Een stad op grote hoogte opnieuw. De stad zelf is erg vies, chaotisch en gevaarlijk. De leukste activiteit hier was de deathroad. Een van de gevaarlijkste wegen ter wereld. Hier zijn we met de groep vanaf gefietst met de mountainbike. Het was allemaal naar beneden dus we konden lekker snel. De weg was 60 km lang en niet iedereen bracht het er even goed vanaf. Een aantal ongelukken met mensen, maar niets super ernstigs. Gelukkig ben ik zelf niet gevallen.
De volgende stop is Peru
Adios Buenos Aires!
Na vijf weken Buenos Aires zit het er hier eindelijk op. In Buenos Aires heb ik zo'n beetje alles gedaan wat er te doen valt. Ik ben naar het theater geweest en toen ik daar aankwam was er een gratis show. Niet helemaal mijn muzieksmaak, maar het was leuk mee te maken. Ook zou dit theater 1 van de 5 theaters zijn met de beste accoustiek.
Ook ben ik naar een drumshow geweest. Dit was erg gaaf om te doen. Het was een show bestaande uit alleen maar verschillende soorten trommels. Vooral de afterparty was erg goed. Op straat gingen ze verder terwijl iedereen eromheen ging dansen en bier drinken. De volgende dag in de les was iets zwaarder, maar het waard.
De lessen de afgelopen weken waren het belangrijkste deel van mijn tijd. De lessen waren leuk en de lerares sprong vrij creatief om met de droge stof. Een groot deel van de lessen was in Spaans vertellen wat ik heb gedaan de vorige dag. Ook ontkwam ik niet aan het drinken van Maté tijdens mijn lessen. Dit is een soort thee met cafeïne erin. Eerlijk gezegd niet te drinken.
Ik ben een aantal keer uitgeweest In Buenos Aires. Het uitgaansleven is erg laat hier. De clubs openen 2 uur in de nacht. Dus een nachtje stappen duurt wel tot 8 uur de volgende morgen.
Verder heb ik verschillende walking tours gedaan die informatie gaven over de stad, Evita etc. Ook heb ik een Bike Tour gedaan en ben ik op de beroemde recoletta cementary geweest. Uiteraard heb ik nog regelmatig een heerlijke ossenhaas weggewerkt.
Op dit moment ben ik in Salta. Begonnen met de groepstour van Buenos Aires to Lima. Op het eerste gezicht lijkt het een leuke gemixte groep. Over twee dagen gaan we naar Chili en daarna de woestijn in Bolivia.
Ik weet niet wanneer ik weer WiFi heb. Voor foto's verwijs ik jullie naar facebook. Foto's uploaden Werkt niet goed op dit blog.